Od Vanessy CD. Luke'a

Oczywiście chciałam się zgodzić i powiedzieć, że z wielką radością zostanę jego dziewczyną ale po chwili zmieniłam zdanie. Postanowiłam podroczyć się trochę z chłopakiem.

- Czy ja wiem.... -starałam się stłumić śmiech.

- Ach rozumiem... -uniósł zabawnie brwi- Nie ma sprawy ja cię zaraz przekonam.

Luke podszedł do mnie bliżej, a ja nie wiedząc co zamierza zrobić stałam w miejscu. Po chwili zrozumiałam, że był to błąd, bo chłopak złapał mnie w tali, a następnie zaczął łaskotać po brzuchu. Zaczęłam śmiać się tak, że ledwo zdołałam wydusić z siebie jakieś słowa.

- Nie! Haha...Luke przestań....haha!

- To jak to będzie, co? -spytał nie puszczając mnie.

- Dobra! Dobra! Zgadzam się! -odetchnęłam z ulgą gdy łaskotki się skończyły.

Luke?

Od Luke'a do Vanessy

Na jej wyznanie poczułem, jak moje serce bije tysiąc razy szybciej. Myślałem, że za chwilę wyskoczy mi z klatki piersiowej! Jednak moje uczucie jest odwzajemniane...
- Ja też cię kocham - szepnąłem, przyciągając dziewczynę do siebie bliżej i przytulając ją do swojego nagiego i mokrego torsu, całując w czubek głowy. Biłem się z własnymi myślami i zastanawiałem się, jak spytać o bardzo ważną dla mnie rzecz. Postanowiłem powiedzieć to prosto z mostu. - Van, zostaniesz moją dziewczyną?

Van?

Od Vanessy

Obudził mnie głośny hałas za oknem. Przygniotłam swoją głowę poduszką starając się stłumić odgłosy zza okna ale nie wiele to pomogło. Zrezygnowana spojrzałam na zegarek....8:35. Przetarłam rękami oczy i jeszcze raz spojrzałam na wskazówki. Wpatrując się w nie dopiero po dłuższym momencie dotarło do mnie, że jak zaraz nie wstanę to będę już spóźniona. 

Szybko zrzuciłam z siebie pościel i pobiegłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i ubrałam się po czym wbiegłam do kuchni na śniadanie. 

Kwadrans później byłam już w parku śpiesząc ile sił w nogach. Dzisiaj miałam stawić się w pracy o 9:00 by zrobić porządek po wczorajszej imprezie. Umówiłam się z szefem, że sprzątnę bar dzisiaj, bo poprzedniego dnia byłam wykończona.

Zamyślona nie zauważyłam, że ktoś nadchodzi z drugiej strony alejki i oczywiście wpadłam na niego zaliczając glebę. Świetnie, nie dość, że jestem już spóźniona to jeszcze teraz to.

- Przepraszam...to było niechcący....-powiedział pomagając mi wstać

- W porządku nic się nie stało. -odparłam

Ktosiu?